ZeMama: Grijpen, bijten en trekken

Mijn kind heeft tandjes die hij graag gebruikt. Hij zet ze zonder moeite in een broodkorst, zijn drinkbeker, een iPhone of mijn hand. Kinderen willen bijten. En Tijl moet experimenteren om te leren.
 

Als ik mijn kind uit bed haal, uit hij zijn enthousiasme door aan mijn oorbellen te trekken, met mijn ketting te spelen of aan een pluk haar te rukken. Hoe harder ik ‘au!’ roep, hoe mooier hij het vindt. Ik geloof niet dat onze zoon een sadist is. Ik denk dat hij volop aan het leren is. En daar zijn een paar pijnlijke momenten voor nodig. Niet alleen voor hem. Maar ook voor mama die er geregeld van langs krijgt van het kleine wbonder. 
 

Makkelijke moeders

Veel moeders kiezen ervoor geen sieraden meer te dragen als ze ‘met de kinderen’ thuis zijn. Misschien hebben ze zelfs hun kapsel lekker kort geknipt, zodat het schatje ook niet meer aan hun haren kan trekken. Ik denk dat dat een oplossing is die niet zo bij me past. Ik moet bekennen dat ik mijn hoge hakken wel heb ingeruild voor een paar leuke sneakers als ik met Tijl op pad ben. Maar mijn haar gaat niet kort en mijn sieraden leg ik voorlopig ook niet aan de kant.  

Bijtsieraden

Laatst las ik iets over bijtsieraden. Leuk voor moeders die een ketting of een armband willen dragen, die dan meteen als speeltje voor hun kind dient. Ik vroeg me af of dat wat voor mij zou zijn. Het leek me eerlijk gezegd een beetje een raar idee dat Tijl, knabbelend aan mijn ketting, aan mijn jurk hing. Toch was ik te nieuwsgierig om het niet te proberen. 
 

Voor hem gemaakt

Ik deed de ketting om en haalde mijn kind uit zijn bedje. Hij reageerde meteen alsof het voor hem gemaakt was. Hij greep ernaar, lachte en sloeg er met beide handjes op. Tijdens het verschonen hadden we geen gebruikelijke krijspartij – want o, wat is het vervelend om even in je vrijheid beperkt te worden – maar speelde hij met de accessoire. Hij greep ernaar, trok eraan en knaagde eraan alsof ik een snoepketting om had.  

 

Juwelen mollen

Natuurlijk grijpt Tijl ook naar andere kettingen. Hij trekt eraan, wordt pissig als ik hem ervan wil weerhouden mijn juwelen te mollen en stopt het liefst alles in zijn mond. Het voordeel van een bijtsieraad is wel dat het ook voor gemaakt is. En mocht hij het halssnoer toch aan gort trekken (wat me nogal sterk lijkt) bestel ik gewoon een nieuwe. Want ze zijn lang niet zo duur als mijn ‘echte’ sieraden. 

Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!