Reallife: E. (23) lust geen alcohol

De maatschappij door Esther
"Jij ook een biertje?" Het is vaak de eerste vraag die gesteld wordt als ik me op een feestje begeef. Het antwoord is (vrijwel) altijd 'nee'. Een rare blik is vaak het resultaat. Ik ben E., 23 jaar, en ik lust geen alcohol.

Eerste keer alcohol
Toen ik veertien jaar was dronk ik voor het eerst een drankje met alcohol. Een breezer als ik het me goed herinner. Ik vond er weinig aan, maar dacht dat dat misschien nog moest komen. Misschien moet je het leren drinken? Maar ook alle keren daarna vond ik alcohol niet lekker. Ik dacht vaak: geef mij maar gewoon een appelsap!

Buitensluiten
Uiteindelijk heeft het ervoor gezorgd dat ik buitengesloten werd van de vriendengroep die ik op dat moment had. Al mijn vriendinnen begonnen met roken en drinken, ik deed geen van beide. Daardoor groeiden we uit elkaar en vond ik geen aansluiting meer. Een tijdje was ik erg eenzaam, later vond ik gelukkig vriendinnen die mij accepteerden zoals ik was.


Zelfverzekerd
Nu ik wat ouder ben, speelt het niet zo?n grote rol meer in mijn leven. Ik drink nog steeds vrijwel nooit, maar ik word er niet meer om gepest of buitengesloten. Ik ben zelfverzekerd genoeg om te laten zien dat ik achter mijn keuze sta, daardoor wordt het ook makkelijker geaccepteerd.

Het stempel ?saai?
Ondanks dat vrijwel al mijn vrienden weten dat ik geen alcohol lust, wordt het me nog wel altijd aangeboden. Geen probleem, want als ik weiger doet niemand moeilijk. Vervelende reacties krijg ik soms nog wel. Je krijgt al snel het  stempel ?saai? als je niet drinkt of mensen proberen het je op te dringen. Gelukkig sta ik vrij stevig in mijn schoenen.

Andere golflengte
Het meest vervelende vind ik dat je als niet-drinker vaak ?alleen? achterblijft tijdens een avond uit. Naarmate de rest van de groep meer drinkt, kom je op een andere golflengte te zitten. Dat vind ik vaak jammer.

Leren drinken
Zelf heb ik vaak wel geprobeerd alcohol te ?leren? drinken. Ik dacht dat als ik lang genoeg vol zou houden, ik vanzelf wel bier, wijn of cocktails zou leren drinken. Dit bleek niet het geval. Nadat ik een keer bijna over mijn nek ging van het mezelf opdringen van bier, heb ik besloten het erbij te laten. Hoe erg is het nu eigenlijk dat ik het niet drink? Het is niet alsof het gezond is. Ik lust het niet. Punt.

Altijd de Bob
Voor mijn vrienden heeft het ook een handige kant. Ik ben altijd degene die de Bob is en ervoor zorgt dat we met de auto ergens heen kunnen als we uit willen gaan. Toch wordt altijd netjes gevraagd of ik de Bob wil zijn, niemand ziet het als vanzelfsprekend. Dat vind ik altijd erg fijn.

Ik ben erg benieuwd of er nog meer mensen zijn die geen alcohol lusten of er niet zo van houden. Tot nu toe ben ik bijna nog nooit iemand tegengekomen die hetzelfde heeft, behalve mijn zus.

Ken jij mensen die geen alcohol lusten? Of lust je het zelf misschien niet?