Waarom wij nooit de first move willen maken

… wij hebben dan de touwtjes in handen

Het is inderdaad zo dat dat hij kan bepalen hoe hij jou benadert en dat jij het maar over je heen laat komen. Maar we hebben een belangrijke troef in handen. Want als hij op jou afstapt, ben jij degene die hem kan afwijzen en niet andersom. (Eigenlijk zijn we gewoon bange vogeltjes en is er niets mysterieus aan, maar dat hoeft de man niet te weten natuurlijk.)

… je wilt simpelweg dat hij op jou jaagt

Weet je nog dat je vroeger op het schoolplein jongens pakken meisjes speelde? Hoe spannend was dat wel niet. Dat je gillend wegrende terwijl de hunk van 5b je op de hielen zat. We vinden het nu nog minstens zo spannend. We rennen dan niet over de dansvloer heen zoals we als 7-jarige deden (de stiletto’s houden ons tegen), maar we vinden het heerlijk als hij achter ons zit. We willen ons natuurlijk wel een beetje begeerlijk voelen.

… je bent bang dat hij niet vrijgezel is

Afgewezen worden is natuurlijk een dingetje. Maar wanneer we de moed bij elkaar hebben geraapt en we op ‘m af benen met lood in onze partyschoenen, willen we niet uit zijn mond horen dat hij vereerd is, maar-ie al een vriendin (of erger: vrouw) thuis heeft zitten. Nee hoor, laat ‘m maar op ons afkomen. Is de kans dat hij vrijgezel is tenminste stukken groter.

Waarom wil jij nooit de first move maken?