ZeMama: Postnatale walvissen

Kinderen door Iris
Bizar vind ik het. Van die sterren die vier weken na hun bevalling alweer strak in hun gratenpak zitten. Het lijkt wel een trend. Halle Berry en Julia Roberts waren één van de eersten. Recenter was er Doutzen Kroes?

?die voor de camera's poseerde alsof het vier jaar in plaats van vier weken geleden was dat haar Mini-Me ter wereld kwam. En uiteraard kon Victoria Beckham niet achterblijven. Voor zover iemand überhaupt had geconstateerd dat ze zwanger was, want wat waren het, wel drie hele kilo's die ze was aangekomen? Een doorsnee vrouw komt al bijna drie kilo aan tijdens die ene week in de maand.

Mazzel

Hoe doen ze dat eigenlijk? Het is iets waar niet elke ster even openlijk over is. Sommige VIP's doen graag alsof het toeval is, een aardige bijkomstigheid van de borstvoeding of (wat mij betreft de ergste): gewoon mazzel. Natuurlijk is er altijd wel ergens een ster die haar mond voorbij praat vanwege een gevalletje 'verlengde zwangerschapsdementie' en er is ook een groep die graag te koop loopt met de exclusiviteit van haar methodes.

Azijnslikker

Om te beginnen is daar het dieet. Geen South Beach of Dr. Atkins, dat is veel te gewoontjes. Ook Dr. Frankenstein is voor het plebs, het voetvolk, de doorsnee postnatale walvis. Het moet uniek zijn, ontstaan op een nog niet ontdekt stukje van de wereld, onuitspreekbaar, maar toch al eeuwen in gebruik. Het moet wenkbrauwen doen fronsen, het moet bewondering opwekken (Drinkt zij echt vier liter pure azijn per dag? Wat knap!) en het moet nooit of te nimmer iets zijn wat een gewone sterveling in een boekje van, laten we zeggen, Sonja Bakker kan nalezen. En dus zit je als VIP een dag na je bevalling niet aan de beschuit met muisjes, maar aan de gefermenteerde quinoapap met kiemzaadjes.

Afzien door een rietje
Met een dieet alleen kom je er echter niet. Je wil er tenslotte niet uitzien als een verbannen Expeditie Robinson-deelnemer, het moet wel sexy blijven. Dat gaat beweging vergen. Geen rondje joggen rond de kerk, geen half uurtje Olga Commandeur in de ochtend en geen laffe buikspieroefeningen met je Ab Flex; hier moet een personal trainer aan het werk en niet de eerste de beste. Hij  moet onbetaalbaar zijn voor de gewone mens en hij moet je idiote dingen laten doen. Bootcamp gaat het worden. Afzien zul je. Ofwel: vijf uur hardlopen op één biologisch sinaasappelpartje en vier slokjes rechtsdraaiende bietensoep (door een rietje, uiteraard).

 
Donderwolk

Denk nu niet dat dit een gevalletje afgunst is. Integendeel. Het is ontzag. De druk om er zo snel mogelijk weer uit te zien als de gephotoshopte versie van jezelf is gigantisch. Die druk leggen de sterren zichzelf niet op, die druk komt van buitenaf. Van het smerige organisme dat leeft in vuilnisbakken, zich verstopt achter lage muurtjes en zijn brood zoekt onder dichtbegroeide heggen: de paparazzi. Zij zorgen ervoor dat je heel snel van je roze wolkje lazert als je op een dag nietsvermoedend je glossy openslaat.

Klik-klak
Een close-up van je bovenbenen is opgeblazen tot een halve pagina met daaronder, in kapitalen: "Lieve hemel, is dit het Alpengebergte gezien vanuit de Hubble telescoop?" Ook de pagina ernaast is voor jou, dit keer staat er een grote cirkel om je buik; dezelfde buik waarin een paar weken geleden je kleine wurm huisde. ''Hallo? Is er nog iemand achtergebleven daarbinnen?", luidt het vileine bijschrift. Geef toe, beste sterveling: daar zou jij toch ook spontaan van aan het astronautenvoer gaan? Drillen met de duurste bootcamp instructor die er in de Gouden Gids te vinden is?

Moeder natuur
Veel respect dus voor die enkele celebrities - Jennifer Garner en Alicia Keys schieten me zo te binnen - die het waagden de natuur gewoon zijn gang te laten gaan. Zelf was ik destijds heel tevreden dat ik een half jaar na mijn bevalling, dankzij het goedkope geen-tijd-om-te-eten dieet en de ordinaire volkssport 'babysjouwen' weer in maatje 38 paste. Maar ik was nog blijer dat er geen vuilnisbakkenras in mijn voortuin kampeerde. Want wat is er nu heerlijker dan een doodgewone, slonzige moeder te mogen zijn? Precies zoals het hoort. Precies zoals de natuur het bedoeld heeft.
________________________________________________________________________________________

Iris is onze vaste ZeMama-columniste. Ze is getrouwd en heeft twee zoontjes van vier en twee jaar. Voordat Iris kinderen had, snapte ze nooit waarom ouders niet ingrepen als kinderen alles bij elkaar krijsten in de supermarkt; waarom alles aan je kind énig is: zelfs poepluiers verschonen. En van overbezorgde ouders kreeg ze helemaal de kriebels. Totdat ze zelf moeder werd.

Iris is meer dan alleen moeder: secretaresse, wannabe schrijfster, 'francofille', chocoholic... En ook daarover schrijft ze, op Miss Moneypenny Blogs.