Ervaring uit de praktijk van een medium

Een vijftigjarige man loopt mijn praktijk binnen. Zoals gebruikelijk geven we elkaar een hand. Maar deze hand voelt leeg, alsof er geen leven in zit. Hij voelt niet zwaar maar licht, wat je niet bij deze man zou verwachten, aangezien hij een gezet postuur heeft. Ik laat zijn hand los en vraag hem plaats te nemen en hij draait zich om en loopt richting de stoel. Maar daar zie ik het, achter de man 'loopt' als het ware zijn aura, een halve meter achter hem aan. Ik ga ook aan tafel zitten en ik kijk nog eens goed waar zijn aura nu is gebleven en of ik me niet vergis in wat ik zie. Zijn energieveld bevindt zich nu een halve meter schuin achter hem en het is duidelijk dat het zijn aura is en niet een gids of entiteit. De intelligente man vertelt met veel emotie in zijn stem zijn levensverhaal. Het is nogal veel wat er bij hem naar boven komt en ik probeer hem wat gerust te stellen.

Doktoren, psychiaters, ziekenhuis in en uit, iedereen heeft naar hem gekeken maar hij verteld het gevoel te hebben dat niemand hem begrijpt of kan helpen. Vele stempels heeft hij in de loop der jaren gekregen, van schizofrenie tot PDD-NOS. Hij heeft allerlei onverklaarbare lichamelijke kwalen en vertelt dat de artsen nooit echt iets kunnen vinden. De man is vanaf zijn zesde jaar onder behandeling van psychiaters geweest. Ook vertelt hij dat hij zich om de paar jaar een tijdje laat opnemen omdat hij dit leven anders niet volhoudt. Werken kan hij niet en relaties aangaan en onderhouden lijken vrijwel onmogelijk, omdat hij vaak depressief is. "Ik zou zo graag een wat draaglijker bestaan wensen, mevrouw."

Tijdens zijn verhaal krijg ik al allerlei dingen door via een gids, behorende bij deze man. Onder andere dat hij te vroeg was geboren. Zijn moeder had een hoge bloeddruk tijdens de zwangerschap, hij lag in een stuitligging en ik krijg beelden van een keizersnee. De man bevestigt dit verhaal. De gids waar ik mee kan communiceren is heel duidelijk en de beelden die ik zie ook. Ik krijg een filmpje te zien van een kind wat er nog niet aan toe is. Ik zie hoe het kind in elkaar krimpt en zich verzet tegen de geboorte. En daar zie ik het gebeuren, het baby'tje wordt meegenomen en het energielichaam maakt zich los van het lichaampje en probeert angstvallig bij de moeder te blijven. Deze scheiding is pijnlijk te voelen en akelig om te zien. Ik hoop dat ik nog meer beelden mag ontvangen om een en ander te verduidelijken...gelukkig gebeurd dat ook. Het kindje wordt teruggelegd bij zijn moeder maar het energieveld en lichaam zijn daar al los van elkaar. Je zou ook kunnen zeggen ziel en lichaam. Bij de geboorte daalt de ziel in het lichaam, daar is hier klaarblijkelijk iets mis gegaan.

Mijn taak is deze man te helpen zijn ziel in zijn lichaam te laten integreren en zijn energielichaam met zijn stoffelijke lichaam te verbinden. Dit gaat een stukje verder dan het normale aarden. Regelmatig zie ik bij mensen dat hun energielichaam een stukje boven of naast hen hangt, maar dan is er altijd een verbinding, men moet dan leren aarden en beter contact maken met hun lichaam. Dit kan door middel van oefeningen en meditaties. In dit geval is het moeilijker. Allereerst zal ik de traumatische ervaring rond de geboorte moeten behandelen, de man is ook bang om zijn lichaam binnen te gaan. Ik leg hem uit hoe ik het zie en waar we aan gaan werken. Gelukkig zijn er tegenwoordig prachtige remedies die je kunnen helpen bij het loslaten van angstige ervaringen en ook EMDR kan daarbij helpen. Ook probeer ik hem bewust te laten voelen waar hij zich bevindt en waar zijn stoffelijke lichaam zich bevindt. Gelukkig kan hij het na een tijdje bewust ervaren. Ik geef hem oefeningen mee om in zijn lichaam te aarden, affirmaties die helpen zijn lichaam te aanvaarden en een remedie die de geest helpt te verbinden met zijn lichaam. Het lijkt geen gemakkelijke opgave deze man te helpen maar ondanks zijn moeilijke leven heeft hij nog steeds hoop op een beter leven, en zoals men zegt 'hoop doet leven.'

Enkele weken later komt hij terug voor een vervolgconsult, ik geef hem een hand en voel leven en energie in zijn hand. "Het gaat beter met je, hè!" zeg ik. Hij bevestigt dit met een stralende lach op zijn gezicht. Hij vertelt mij dat hij voorzichtig is gaan hardlopen, iets wat hij nooit kon doen, omdat hij niet in zijn lichaam zat en de kracht er niet voor had. Inmiddels gaat het nog steeds goed met de man, uiteraard af en toe een dipje, want 50 jaar een zwaar leven, dat moet je wel even verwerken. Inmiddels doet hij licht administratief werk, voorheen heeft hij nooit kunnen werken en was daar altijd te moe voor.

Het raakt me te horen en zien hoe sommige mensen door het leven moeten gaan en buitenspel worden gezet door de veeleisende maatschappij omdat men niets meer met ze kan, ze uitgedokterd zijn of niet worden begrepen. Meestal belanden deze mensen in de WAO, soms al wanneer het nog jonge volwassenen zijn. Ik ben blij dat ik iets voor deze mensen kan betekenen en ze mag helpen bij een draaglijker bestaan. Ik dank daarbij de spirituele gidsen die mij dit werk mogelijk maken.

Johannet van Hasz www.innergiek.nl