4 lezeressen over hun huisbaas from hell: 'Hij was er met mijn geld vandoor'

Wonen door Marleen_S

Je maakte er kennis mee toen je als student je eerste hospiteeravond had en nog steeds zit je ermee opgescheept: de huisbaas. Eeuwig lekkende kranen, opdringerige typjes: het is niks vergeleken bij de volgende huisbazen from hell.

Zolang je nog net niet genoeg flappen verdient met je startersbaan om in je riante droompaleisje te trekken, zul je het helaas nog even moeten doen met die vage huisbaas die zo nu en dan ineens op je stoep staat.

Marleen (23): “Ik was amper achttien en moest en zou in Amsterdam studeren én wonen. Na de hel van kamers zoeken en wanhopige berichtjes sturen, wist ik niet dat mijn allergrootste nachtmerrie nog moest komen. Eindelijk werd ik na maanden zoeken ergens uitgenodigd om te komen kijken. Met goede moed, en mijn vader, ging ik ernaartoe. Het was een zolderkamer waar amper mijn eenpersoonsbedje in paste, maar ik was zo blij als een kind. Het was een eengezinswoning met meerdere mensen, die allemaal los van elkaar woonden. Mijn huisbaas woonde in het huis ernaast. Ideaal vond mijn vader en ik tekende met zijn goedkeuring. Een halfjaar later begon het gedonder. Ik zocht gelijk na mijn intrek contact met de andere huisgenoten en geregeld gingen we gezellig samen eten. We hadden het weleens over het huis, de huur en de vreemde huisbaas. Ineens kwam de huisbaas steeds vaker ‘zomaar’ langs. Hij noemde dingen van die gesprekken op die hij onmogelijk kon weten. Maar het engste: hij begon me te stalken. Ik voelde me niet langer prettig in huis, verbleef even een tijdje bij mijn ouders, maar elke dag bleef hij me bellen met rare vragen of hij hing op als ik opnam. Ik deed aangifte van stalking en samen met mijn huisgenoten spanden we een rechtszaak tegen hem aan, omdat de vaagheden zich opstapelden en het bleek dat we veel en veel te veel huur betaalden. Ik kreeg uiteindelijk al mijn geld terug én mijn huisbaas werd opgepakt. Bleek ‘ie ook nog eens illegaal in Nederland te verblijven en zich op andere gebieden ook niet echt aan de regeltjes te houden. Ik was in één klap van al mijn naïviteit genezen.”


 
Sarah (28):

“Mijn ouders wilden eigenlijk helemaal niet dat ik op kamers ging, maar al mijn vriendinnen woonden en studeerden in grote steden en hadden altijd de wildste verhalen. Dat wilde ik ook! En ik wilde het zelf regelen. Ik kwam uiteindelijk terecht in een meidenhuis waar acht meisjes woonden; heel gezellig. Minder leuk was dat de huisbaas toch wel erg vaak in huis was. Ook al was er niks kapot, zelfs dan verzon hij smoesjes waarom hij er moest zijn. Ik lette niet te veel op hem, maar de druppel was toen ik alleen thuis was en snel wilde douchen voordat ik de stad inging. Mijn kamer lag tegenover de badkamer en zoals ik wel vaker deed, liep ik dan gauw even naakt heen en weer. Je voelt ‘m al aankomen: stond meneer weer ineens vrolijk in de gang ‘de kapstok te repareren’. Ik stoof mijn kamer in en kon nog net op tijd in mijn badjas schieten voordat hij in mijn kamer stond. Ik dacht dat hij excuses kwam maken, maar nee hoor, hij stond me maar een beetje stom aan te gapen. Ik gooide de deur dicht en wachtte gespannen af tot hij wegging. De volgende dag heb ik direct een slot op mijn deur gezet, wat hij eigenlijk niet wilde hebben. Ik snapte ineens heel goed waarom.”
 
Babette (25): “In het centrum van Arnhem, boven een kroeg: het was echt het perfecte studentenhuis. Via mijn zus kwam ik eraan en ik woonde er inmiddels al ruim een jaar met veel plezier. Op een gegeven moment kwam de buurvrouw een pakketje brengen dat verkeerd was bezorgd toen ze voorzichtig vroeg of ik ook zo last had van stank. Of ik niet ergens bedorven voedsel had laten slingeren of misschien dat de leiding verstopt zat met mijn tampons? Ik zei dat ik zou opletten, maar het voelde niet goed. Toen ik mijn huisbazin vroeg wanneer ik eindelijk de zolder in het pand kon gebruiken als opslag (dat had ze al vanaf dag één beloofd) en zij weer vaag erover bleef, besloot ik zelf maar eens te gaan kijken. Ik forceerde met de hulp van mijn buurvrouw de deur en wist niet wat ik zag. Stond ik oog in oog met een zwerver! Of nou ja, hij lag dronken in een hoekje, maar het was duidelijk dat hij er al een tijdje leefde. Mijn huisbazin ontkende dat ze er iets vanaf wist, maar het was wel erg gek dat meneer de zwerver gewoon een sleutel had. Hoe kwam hij daar dan aan? Volgens mijn buuf was mijn huisbazin nogal een mensen-mens. Een hippie die errug maatschappelijk betrokken was. Ik heb het nog even aangekeken, maar het voelde wel een beetje raar, wetende dat er iemand illegaal verbleef in mijn huis. Gelukkig kreeg ik gauw een ander aanbod."
 


Lisa (21):

“Vorig jaar wilde ik op kamers, maar het zoeken was natuurlijk een ramp. Ik vond uiteindelijk een topkamer op een hele mooie locatie in Amsterdam. Het leek wel te mooi om waar te zijn! Nou, inmiddels weet ik dat het dan vaak ook zo is. Ik sprak met mijn toekomstige huisbaas of om de woning te bekijken. Een hele normale, blonde makelaar ontving mij in het huis. De kamer zag er goed uit, hij leek een prima kerel, maar de prijs was wat aan de dure kant. Ik moest niet alleen twee maanden huur vooruit betalen, maar ook nog eens een borg van € 400,- . Ach ja, dat hoorde erbij dacht ik. Het kwam erop neer dat ik meer dan duizend euro moest betalen. Ik kreeg de sleutel na het tekenen en ging met vriendinnen aan de slag om er een mooi plekje van te maken: verven, vloeren leggen en inrichten. Twee dagen voordat ik er officieel in mocht treken, vond ik een brief in mijn brievenbus van de gemeente dat het pand (en dus mijn kamer) over een week zou worden opgeleverd aan de nieuwe huurders. Ik schrok me echt kapot! Ik belde gauw de gemeente en zij vroegen me langs te komen. Daar legde ik het hele verhaal uit, gaf de gegevens van mijn huisbaas, maar hij was niet te traceren. Niks van hem bekend, geen spoor te bekennen. “Sorry, je hebt te maken met een oplichter ben ik bang”, zeiden ze en dat was dat. De gemeente en politie kon niks voor me doen. Na wat onderzoek bleek dat meerdere, vooral meisjes, problemen met mijn huisbaas hadden gehad, maar hij was inmiddels met de noordenzon vertrokken. Ik kon wel janken. Ik had niet alleen geen kamer meer, ik was ook nog eens heel wat euro’s armer. Al mijn spaargeld had ik erin geïnvesteerd. Voortaan trek ik een kamer eerst na bij de gemeente, pfff.” 

Heb jij weleens te maken gehad met een horrorhuisbaas?