Gekkenhuis Facebook

Wat me al een tijd opvalt: Facebook lijkt op sommige dagen wel een krankzinnigengesticht. Alsof de mensen in mijn timeline ineens collectief aan het aandachtshunkeren slaan.

 

Waar die karaktertrek in het dagelijks leven verborgen blijft onder maskers die iedereen wel eens opzet - en slechts te ontcijferen valt als je alle afleveringen van Lie to me hebt gezien - komt die online door taalgebruik en interpunctie genadeloos aan het licht. Op een manier waar ik me wild aan erger. Hoog tijd om eens de bezem door het patiëntenbestand te halen, aangezien ik sommige uitingen maar beperkt kan verdragen. Daarna gaat het me echt op de zenuwen werken. 
 

Hihi

Een van de ergste: mensen die overal ‘hihi’ en ‘hahaha’ achter zetten. Bij dingen die totaal niet grappig zijn. Voorbeeld: ‘Vandaag lekker geshopt hihi…. toen weer naar me eigen lekkere warme huisje hahahaha….’ 

Waarom moet je giechelen als je geshopt hebt? Snap ik niks van. Het resultaat is dat ik denk dat je nul meent van wat je zegt. ‘Vandaag lekker geshopt hihi (lees: eigenlijk schaam ik me kapot voor mijn koopverslaving maar dat zeg ik lekker niet), me (dat alleen al) eigen lekkere warme huisje hahahaha (lees: ik weet ook wel dat het een aftandse tochtige schuur is maar dat wil ik niet zien). Onzin die doorgaans wordt gepost door vrouwen die zichzelf als ‘gewoon, lekker gek!’ omschrijven. Mens, geef gewoon toe dat je in de overgang zit. Hoe word je trouwens verondersteld te reageren op zo’n niksige hahaha-dump? Ik heb het eens geprobeerd, uit nieuwsgierigheid, met eveneens ‘hahaha’. Toen kwam er een ';-)' terug. Wat een wederzijds begrip suggereert dat er absoluut niet was of is: wink wink. 

Afwachtende puntjes

En dan die puntjes! Waarom?! Alsof  je na elke zin een kleine introspectieve pauze neemt ter bezinning van het geschrevene. Slaat nergens op. De irritante puntjes komen overigens veel voor. ‘Deze documentaire rijt weer al mijn oude wonden open.....’ 

En verder niks. Jezus. Verschrikkelijk. Dat hullen in mysteriën.  De puntjes zijn hier duidelijk afwachtend bedoeld. Dat wachten is op meelevende reacties (‘lieverd…watizzerdan?’), zodat er uitleg gegeven kan worden over alle ellende, teneinde zich ten lange leste weer dapper op te richten als iemand die het lot dat leven heet manmoedig draagt: ‘Dankjewel voor jullie lieve reacties jongens…. het gaat alweer een beetje...’ 

Wel leuk als het een post van een paar uur geleden is en er niemand gereageerd heeft.
 

Kleutercomplex

Of volwassen vrouwen die steeds verkleinwoordjes gebruiken. ‘Mijn klachten zijn weer terug…het is nu te veel voor mijn hartje… Mijn hoofdje loopt er van over…’ 
Natuurlijk ook hier weer die puntjes. In deze context vermoedelijk bedoeld om het drama te benadrukken, uitgesproken zou het met slepende stem zijn. En rot op met je kleutercomplex. Je zit niet meer op de crèche te wachten tot je moeder je komt halen en troosten met een zakje snoep. Grow up.

 

Nee, dan heb ik meer met mensen die er gewoon voor uitkomen dat ze een mindere dag hebben, zonder al die aanstellerij: 'Hoe ik me voel vandaag Facebook?! Nou, als een allround haatmachine! Wat een kutdag!' 
Dan voel ik me hoogstens een beetje geïntimideerd, want als men het ook nog in capslock schrijft, lijkt het altijd of ze in je oor staan te schreeuwen. Maar er wordt tenminste niet om de hete brij heen gedraaid. En je kunt er wat mee, terugschreeuwen bijvoorbeeld. 

 

Maar die jankerige aandachtstrekkers dus, nee, daar kan ik niks mee. Achter die vriendschappen ga ik een punt zetten. Hihi.