ZeMama: Hopen dat er een meisje bij zit

Laatst sprak ik een vrouw die zwanger is van een tweeling. Vader merkte schamper op dat 'twee eitjes' waarschijnlijk de boosdoener waren. Moeder hoopte dat er in elk geval 'een meisje bij zou zitten'.
 

Ik heb altijd gedacht dat ik een meisje zou krijgen. Omdat het jaren duurde voordat ik eindelijk zwanger was, was het idee in mijn hoofd gegroeid. Ik dacht dat het een meisje zou zijn met blonde staartjes. Een brutaal kind dat haar melkbeker vinnig door de kamer zou smijten. Met viltstiften op haar peperdure jurk zou tekenen en haar plakkerige ranja-armpjes om me heen zou slaan als ze moe was. En dat ik haar dan met jurk en al in bed zou leggen omdat ik haar niet wakker wilde maken. Ik zou van haar houden en haar alles willen leren over het leven. Welke schoenen bij welke jurk? Welke kleur lipgloss past daar precies bij, en waarom moet je nooit een potje nagellak leeggieten over de vloerbedekking? 
 

 

 

Als het maar gezond is

We vonden de 20-weken echo hartstikke spannend. Niet omdat we zo graag wilden weten of we een zoon of een dochter zouden krijgen, maar of ons kind gezond was. Of het niertjes had. Armpjes en beentjes. Of er geen hersenbeschadiging te zien was waardoor we de zwangerschap moesten afbreken. Of het kindje geen gruwelijke afwijking had waardoor we voor de keuze zouden staan. Laten leven of stoppen met de zwangerschap. 

Als het maar gezond mocht zijn. 

 

Een piemeltje in het vruchtwater

Alles was gezond. Het hartje klopte goed, het kindje zwom als een kleine Ranomi Kromowidjojo door het vruchtwater. 

?Willen jullie weten wat het is??, vroeg de echoscopiste. 

We knikten, maar we wisten het allang. 

?Ik zie hier een klein piemeltje?, hoorden we haar zeggen. 

?Huh??, zeiden we door een waas van tranen. Onze Tijl had ons mooi voor de gek. 
 

 

Mijn moeder had gelijk

Ik ben opgevoed met het idee dat je dolgelukkig mag zijn met een gezond kind. Het uitspreken van de wens over het geslacht dat het ongeboren kindje heeft, hoort daar niet bij. Ik durf te zeggen dat het zelfs een beetje taboe is. Zeggen dat je hoopt dat je een jongetje of meisje krijgt, is gewoon not done. Heilige huisjes en taboes zijn er niet voor niets. Laat die huisjes staan en de taboes in ere.

 

De moeder van de tweeling hoopt ongetwijfeld ook dat haar kinderen gezond zijn. Waarschijnlijk denkt ze dat een meisje beter bij haar of het gezin past. En de vader dacht grappig te zijn door te zeggen dat het tweede eitje een boosdoener was. Ik kan er nooit zoveel mee. Daarom hield ik mijn mond. Ik zei ook niet dat ze in hun handen mochten knijpen. Dat ze mochten hopen dat het gezonde kindjes zijn omdat een tweelingzwangerschap nu eenmaal niet zonder risico is. Haar terloopse opmerking raakte me. Alsof ze het over een krentenbol had. 

?Ach, zijn er geen krentenbollen meer? Nou ja, dan maar een wit bolletje met schouderham.?  

Straks kiezen we onze baby?s nog op bestelling. En gaan ze als warme broodjes over de toonbank. 

Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!