Thirty-love: Held met bierbuik

Normaal gesproken wast mijn vader mijn auto voor me, maar nu ik mijn Mini onverwacht ga uitlenen, moet ik voor het eerst een wasstraat opzoeken. Nadat ik bij de norse puber achter het loket een kaartje heb gekocht, parkeer ik voor het gebouwtje waar op dit moment een felblauwe sportwagen door borstels wordt besprongen en ingezeept.

De overjarige man die duidelijk bij de sportwagen hoort ? hij kijkt alsof hij zijn eerstgeborene in bad ziet kraaien van plezier ? knikt mij vriendelijk toe. Ik onderdruk een meewarige blik; het heeft iets zieligs, zo?n vijftiger met een jongensspeeltje. De sportauto is inmiddels in de afdroogfase beland en blijkbaar mag mijn Mini gelijktijdig aan het inzepen beginnen. Efficiënt ding, zo?n wasstraat. 

 

Zodra het groen wordt, rijd ik mijn Mini tussen de sponzige rollen. Vervolgens stap ik uit en loop de wandelgang in. Terwijl de wild draaiende borstels hun zeep laten vallen, komt de Mini langzaam in beweging. Ik knik de sportautoman vriendelijk toe en zie hem ineens verontrust kijken. Hij is vast bang dat ik de antenne er niet af heb geschroefd. Wat denkt hij wel niet? Ik kan heus wel een auto wassen. Ik steek dan ook geruststellend de antenne omhoog en glimlach om mijn irritatie te verbergen.
 

 

De sportautoman ziet de antenne niet, want hij is, steeds bezorgder kijkend, een sprintje begonnen. Dan pas zie ik waar de onrust vandaan komt: mijn Mini is niet zomaar in beweging gekomen, maar op hol geslagen. Met toenemende snelheid rijdt hij tussen de draaiende rollen naar voren alsof hij de blauwe sportauto eens flink van achteren wil nemen. Ik heb iets verkeerd gedaan, maar wat? De sportautoman rent besluitvaardig op mijn rode monster af en schreeuwt ondertussen een instructie, waarschijnlijk naar mij. Verstard kijk ik toe hoe hij in de Mini springt en op de rem trapt. Goeie actie. Nu pas dringen zijn woorden door: de alarmknop! Ik zie vlak voor mijn neus een rode drukknop zoals je in televisiequizzen ziet. Met één handeling komt alles in de wasstraat tot stilstand. 
 

 

Een kwartier later heeft de sportautoman mijn Mini in de geleiderails geparkeerd en is de wasstraat herstart. Het wordt tijd om mijn redder te bedanken, hem zelfs maar aan te kijken. Ik verzamel moed en kijk dan recht in een paar blauwe pretogen in een olijk gezicht. De man is doorweekt, maar slaat gemoedelijk een arm om me heen.

 

?Nou, schat, hebben we dat ook een keer meegemaakt!? schatert hij het uit. 

 

We vegen de tranen van onze wangen; hij van het lachen, ik van het huilen en lachen tegelijk. Als hij in zijn auto stapt, giechel ik dankbaar mee. Ik besluit nooit meer een hekel te hebben aan vijftigers met bierbuiken in sportwagens. Ik zal ze voortaan met verve verdedigen als ze bij het stoplicht worden uitgemaakt voor zielige midlifers. Er zitten gewoonweg helden tussen. Mét gevoel voor humor.

Lees ook de vorige Thirty-love columns!



Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.

De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.