Susan Smit - Letterhonger

Media 15 jaar geleden door Saar

Wat je ook doet, je kunt er simpelweg niet omheen. Er is maar één manier om je behoefte te bevredigen, je tomeloze honger te doen verdwijnen. Loop met knikkende knieën het trappetje op, kijk niet naar beneden maar duik. Plons in het warme ABC en... jaa, verzadiging!

Waar gaat dit over?
Het nieuwste boek van Susan Smit natuurlijk!

Wíe?
Susan Smit, je weet wel, de blonde heks die 's ochtends bij Goedemorgen Nederland boeken bespreekt.

Ooh, Susan Smit! Ik dacht dat je Carola zei! Susan schrijft wel meer toch?
Klopt, ze pent stapels artikelen en columns, onder meer voor BOEK, Happinezz, Jetsetters, Marie Claire en AvantGarde. Daarnaast heeft ze al enkele romans op haar naam staan. Misschien ken je Heks, Elena's vlucht, De zweefmolen of Wat er niet meer is? Ook stelde ze twee boeken samen, Wijze vrouwen en De verleiding.

Ja, nu je het zegt. En hoe heet haar nieuwste boek?
Die heet Letterhonger en dit is Susan's tweede columnbundel, eerder bracht zij De stad en de sterren uit. In Letterhonger vind je een bonte verzameling van haar 'cursiefjes', verdeeld over een aantal categorieën. Ze combineert diepzinnigheid met luchtige stukjes, variërend in lengte en diepgang. Susan schrijft onder andere over haar verbroken relatie en de hierop volgende onzekerheden wanneer zij zich weer in date-land begeeft, het schrijverschap, spirituele zaken en lekker nuchter dronken worden. Erg leuk zijn de woorden die ze gebruikt om bepaalde zaken aan te duiden, je weet precies wat ze bedoelt, maar baalde dat er nog geen term voor bestond. Dit boek is te gebruiken als persoonlijke woordenbijbel, met Susan als gids.

Enne, is het wat? Ik bedoel, leest het lekker weg? Stilt het de trek naar zinnen?
Ja, het is alsof je gezellig met Susan op de bank zit te roddelen, eerst over ditjes en datjes, dan weer heftig filosoferend over de 'zin' van het bestaan. Geen onderwerp wordt gemeden; dit zou wel eens het meest persoonlijke boek van Susan Smit kunnen zijn, aldus de omschrijving op haar website. Deze omschrijving verbaast mij in ieder geval niet, Susan schrijft - haast zonder gêne - over alles dat op haar levenspad voorbij stuitert. Het boek leest als een trein; Susan neemt zichzelf gelukkig niet ál te serieus, ze kent de nodige zelfspot. Niet iedere tekst is even origineel, maar haar columns weten je zeker te vermaken, (ont-)roeren, en wie weet een handig lesje te leren. Gaat het niet over haar 'hier-ben-ik-jurken', dan heeft ze het wel over 'gekkemediaziekte', haar prinsessenbarbie, mensen bespieden in de trein of haar vermijdingsgedrag omtrent schrijven.

Klinkt goed zeg!
Dat is het ook. Bijzonder is dat je Susan heel dichtbij voelt wanneer je het boek leest, je zou maar wat graag even écht met haar in gesprek gaan over 'Denk jij dat ik een heks ben?' of 'Hé, die column over die shopverslaving...eh, heb ik ook!'. Susan is in haar columns net een goede vriendin die tegen je praat. Eigenlijk zou je haar nog veel meer willen vragen. Susan komt over als een wijze vrouw die goed op zichzelf kan reflecteren, af en toe wegkruipt in menselijke onzekerheid maar vervolgens haar favoriete jurkje en de 'Ik-moest-ze-echt-hebben'-pumps aantrekt om haar uitdagingen met gerechte rug tegemoet te trippelen.

Poehpoeh, klinkt als een fijne dame die hard werkt...
Ja, ik geloof wel dat we mogen zeggen dat Susan trots mag zijn op hetgeen zij tot dusver bereikt heeft. Haar werk is een weerspiegeling van haar persoon: Inspirerend, kritisch, nuchter, perfect door imperfectie, open en eerlijk. Ik raad haar boek dan ook van harte aan.

Hmm, het begint nu wel te kriebelen, mijn lijf vraagt om wat zinnen. Kun je eens een tipje van Susan's sluier lichten?
Oké, hierbij twee korte fragmenten:

'Iedere keer als ik naar de sauna ga, moet ik iets van gêne overwinnen voor ik mijn badjas aan het haakje hang, terwijl ik mezelf vervloek om mijn preutsheid en besluit me er niets van aan te trekken. Zo vergaat het me ook elke keer als ik een seksscène moet schrijven. Het punt is: je weet dat je moeder het ook gaat lezen. En die buurman die altijd naar je tieten gluurt.'

'Minnaars die met hun hamers aan jouw huisje zitten of met hun vingers je televisietoestel programmeren, zijn als honden die hun poot optillen om met een stevige straal een stuk grond in bezit te nemen.'

Oké, ik ben om. Hier wil ik meer van, wat nu?
Trek snel een versie uit de digitale snack-automaat, surf als de wiedeweerga naar bol.com!