Confession: mijn affaire met Walt en Dex

Mijn naam is Susan en ik ben een binge-watcher. Mijn wallen hebben een tentenkamp opgezet en zijn voorlopig niet van plan te vertrekken. Allemaal de schuld van mijn nachtelijke avonturen met Dexter en Walter. 
 

Mijn dates met Netflix vertonen dezelfde verschijnselen als een verliefdheid. Alledaagse dingen als werken, eten en slapen zijn niet meer dan een hinderlijke onderbreking van wat er echt toe doet: moorden met Dexter en meth koken met Walt. Dat mijn rol in deze affaire nogal passief is, maakt niet uit. Integendeel. Het is daten zonder de hassle van een echt afspraakje. Voor dates met deze mannen heb je geen stress over ongemakkelijke stiltes, de status van je bikinilijn en wat in godsnaam te dragen. Je kunt ongegeneerd onderuitgezakt in trainingsbroek wijn slempen en het is helemaal niet freaky als je de hele date niets anders doet dan apathisch staren.
 

Netflix-relaties
Net als met echte verkering komen Netflix-verhoudingen in verschillende gradaties. Je hebt de monogame relatie waarbij je één serie tegelijk kijkt en pas overstapt wanneer alle seizoenen zijn afgewerkt. Als je na alle doffe ellende in Breaking Bad behoefte hebt aan iets gezelligs en een aflevering New Girl aanzet, voelt dat toch een beetje als vreemdgaan. Daarnaast is er de scharrel waarbij je probleemloos van de ene naar de andere serie hopt afhankelijk van je huidige behoeftes. Dan hebben we nog de open relatie waarbij je misschien één favoriet hebt, maar onder het mom van ‘verandering van spijs doet eten’ af en toe een tussendoortje neemt. Open relaties zijn risky business want hoewel dat soort uitstapjes vaak eenmalig zijn, blijkt soms dat het tussendoortje een stuk smakelijker is dan het hoofdgerecht. Zo blijven een hoop series gedumpt en ingeruild achter in de donkerste krochten van je tv. Tot slot zijn er de singles: mensen zonder Netflix-abonnement. Dat zijn types met een sociaal leven. 

Desastreus voor je relaties

Series bingen is ingewikkelde materie waar je mee om moet leren gaan. Serieus: het kan desastreus zijn voor je contacten. Het is natuurlijk reuze gezellig om een serie te volgen met je huisgenoot. Niks leuker dan samen de volgende scènes voorspellen, zinnen van acteurs afmaken en van de bank rollen van slappe lach/ongeloof/verontwaardiging. Samen een serie volgen vraagt echter wel om een hoop toewijding. Stiekem alvast de volgende aflevering kijken is namelijk bijna net zo erg als vreemdgaan. Met collega’s tijdens de lunch over series kletsen is ook niet te doen. Je manoeuvreert je door een levensgevaarlijk oerwoud van spoiler-alerts waardoor ieder gesprek na twee zinnen doodslaat. In de wereld van een serie-binger is immers niets zo dramatisch als een spoiler. Als iemand bij de koffieautomaat een nabespreking over het zesde seizoen Dexter probeert, zit er dan ook maar één ding op: kill it with fire. Op de redactie van TVGids.nl gaat de gemiddelde Netflix-conversatie als volgt:
 

Ik:  Dexter is nu zo spannend!

Collega: Waar ben je? Heb je al gezien dat hij – 

Ik: Nee, nee! Stop! IK WIL HET NIET HOREN!

Collega: *stilte* Maar dit kan ik wel vertellen, want –

Ik: NEE! Espresso?
 

Niet heel onderhoudend dus. Ga bovendien maar eens een stukje tikken over een serie zonder cruciale informatie onder ogen te komen. Niet. Te. Doen. De confrontatie met een spoiler is dezelfde soort teleurstelling als je tanden in een praliné met sinaasappelvulling zetten, maar dan in het kwadraat. Ga maar eens leuk een serie met iemand kijken terwijl jij allang weet dat de hoofdpersoon bruut wordt afgeslacht en nog tig afleveringen lang je mond moet houden. 

Fictie versus realiteit

Een andere bijwerking van series bingen is dat fictie en realiteit steeds meer door elkaar gaan lopen. De hoofdpersonen, en dit klinkt sneu, voelen toch een beetje als familie. Vroeger had ik altijd een moeizame band met scheikundeleraren, maar sinds Walt kan ik een stuk meer sympathie opbrengen voor middelbare mannen in kaki broeken op degelijke Ecco-stappers. En hoewel ik doorgaans niet op rossige types noch seriemoordenaars val, kan ik een kleine crush op Dexter niet ontkennen. Niemand die zo smooth bad guys omlegt als hij – en dat brede torso is natuurlijk ook geen straf. 
 

Op zoek naar een nieuwe verkering
Ik heb nog één seizoen Dexter tegoed. Dat stel ik voortdurend uit. Niet vanwege de vernietigende recensies, maar omdat het daarna echt voorbij is en ik op zoek moet naar een nieuwe verkering. Daarbij valt ook iets te zeggen voor stoppen op het hoogtepunt. Ik wil herinneren hoe fijn Dex en ik het ooit hadden in plaats van een doodgebloede relatie (al zou dat in dit geval wel weer gepast zijn). Ik ben ook nog eens verdomd slecht in afscheid nemen, dus allerliefste leZeressen: kom maar door met die suggesties. Anders moet ik straks nog op zoek naar een echt leven. 

Lees hier de vorige showbizzcolumns van Susan!